به نقل از «خبرگزاری میزان»

ریخت و پاش تجملات در فیلم «آزیتا موگویی»/فیلمی که نه گیشه داشت نه مخاطب

تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۵۳۷۶۹

خبرگزاری میزان- فیلم سینمایی «ایده اصلی» به کارگردانی «آزیتا موگویی» مدتی است در شبکه نمایش خانگی به پخش در آمده است، فیلمی که در جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و نتوانست با نظر مثبت منتقدین روبرو شود. تاریخ انتشار: 09:50 - 24 اسفند 1398 - کد خبر: ۶۰۵۵۳۳

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، فیلم سینمایی «ایده اصلی» به کارگردانی «آزیتا موگویی» مدتی است در شبکه نمایش خانگی به پخش در آمده است، فیلمی که در جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و نتوانست با نظر مثبت منتقدین روبرو شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این فیلم در گیشه نیز ناموفق بود، فروش ناامید کننده ایده اصلی در حالی رخ می دهد که این فیلم از حضور بازیگران چهره‌های همچون بهرام رادان و مهرداد صدیقیان بهره می برد، فیلمی که به گفته کارگردان نزدیک به پنج میلیارد تومان هزینه داشت اما در گیشه چهار میلیارد تومان فروخت تا متضرر شده باشد. 

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

این فیلم نخستین بار در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و نتوانست نظر مثبت منتقدان و اهالی رسانه را به خود جذب کند، یکی از نکات بارز این فیلم، فیلمبرداری اثر در لوکشین های داخل و خارج کشور  است، لوکیشن هایی که نشان از هزینه بالای تولید اثر دارند.  آزیتا موگویی یکی از چهار کارگردان زن حاضر در جشنواره فیلم فجر سال گذشته بود که فیلم ایده اصلی را راهی جشنواره کرد اما در بخش جوایز نتوانست افتخاری را نصیب خود و پروژه نماید.

این فیلم به نوعی تجملاتی ساخته شده و به ریخت و پاش و زندگی مرفحین پرداخته است، اثری که در فیلمنامه و درام به هیچ وجه به تعادل نرسیده و همچون ظاهر ویترینی خود در کیفیت و متن هم در سطح و ویترین مانده است. 

«ایده اصلی» دومین ساخته آزیتا موگویی بعد از فیلم «تراژدی» است. این فیلم مضمونی اجتماعی دارد و بعد از عدم موفقیت در جشنواره فجر و گیشه حال شانس خود را در شبکه نمایش خانگی جستجو می کند. 

آزیتا موگویی، فعالیت در عرصه سینما را به عنوان منشی صحنه آغاز کرد. او تاکنون در زمینه‌های دستیار اول کارگردان، مدیر برنامه ریزی، طراح صحنه و لباس، مدیر تولید، مجری طرح و نویسنده فعالیت داشته است.

از آثار امیر عربی، فیلم‌نامه نویس فیلم «ایده اصلی»، می‌توان به فیلم‌های سعادت آباد، آخرین بار کی سحر رو دیدی؟، سارا و آیدا و سریال نمایش خانگی ساخت ایران ۲ اشاره کرد.

مریلا زارعی، بهرام رادان در نقش سعید پارسا، پژمان جمشیدی در نقش نیما، مهرداد صدیقیان در نقش رامین، هانیه توسلی در نقش لاله، شهباز نوشیر، آندره آ. ماچالکیدو، مانوس گاوراس، واروارا لارمو، ایرینا مانژوسوا بازیگرانی هستند که ایده اصلی به ایفای نقش پرداخته اند.

در خلاصه داستان فیلم ایده اصلی آمده است: ایران و اسپانیا برای راه اندازی یک پروژه بزرگ در جزیره هندورابی در جنوب ایران به توافق رسیده اند، شرکت‌ها و افراد بسیاری به طمع برنده شدن در این مناقصه شرکت کرده اند. مهندس سعید پارسا که چندسالی است از همسرش رویا عضدی جدا شده و رئیس یکی از شرکت‌های حاضر در مناقصه است. دیگران نیز با اهداف متفاوت سعی در برنده شدن در این مناقصه سرنوشت ساز را دارند. رسیدن به موفقیت برای آدم‌های این قصه منجر به پیچیدگی‌هایی در روایت آن می‌شود.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: اینجا اخبار سینما سینمای ایران جشنواره فیلم فجر آزیتا موگویی نمایش خانگی ایده اصلی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۵۳۷۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاش تلویزیون، این مدلی نبود

امروز روز مهمی برای فوتبال ایران در عرصه باشگاهی است؛ با توجه به اهمیت دیدار‌هایی که قرار است برگزار شود، ممکن است سرنوشت قهرمان این دوره از بازی‌های لیگ برتر مشخص شود. دست بر قضا دو بازی بسیار مهم هم قرار است برگزار شود که هر دو تأثیرگذار و تعیین‌کننده خواهند بود. یکی در تبریز که استقلال صدرنشین با تراکتور مچ‌اندازی می‌کند و دیگری در تهران که سپاهان به مصاف پرسپولیس می‌رود.

برگزاری هر دو دیدار در یک روز، چهارشنبه بزرگی را رقم زده و با توجه به حساسیت موجود در جدول رده‌بندی، اهمیت این دیدار‌ها را اگر از دربی بیشتر نکند، دست‌کمی از آن هم ندارد. این دو بازی با توجه به حضور تماشاگرانی که برای گرم‌شدن میدان پا به ورزشگاه می‌گذارند، ویترین مناسبی برای تبلیغ این رشته ورزشی در ایران است. البته که با توجه به رشد فضای مجازی، چنین ویترینی بیش از گذشته در عرصه بین‌المللی معرفی شده، ولی فرصت بی‌نظیری بود که بتوان از کنار آن بیشترین بهره را برای معرفی چهره دیگری از ایران برد.

قبل از ادامه مبحث همین ابتدا باید تکلیف را مشخص کرد که چنین روایتی با علم و آگاهی از این موضوع پیاده می‌شود که فوتبال مثل قبلا دغدغه کوچه و بازار نیست. درست در روز‌هایی که سفره‌ها کوچک‌تر شده‌اند، خیلی نیاز به دلِ خوشی است تا برای بازی‌های لیگ برتر، مثل سابق سرودستی شکسته شود. با علم به این موضوع، ولی بازهم می‌شد از این فرصت، استفاده درخوری کرد به شرط آنکه تلویزیون، این مدلی نبود.

این مدلی بودن تلویزیون در چند مورد خلاصه می‌شود؛ اول و مهم‌ترین آن‌ها انحصارطلبی است. صداوسیما سال‌های زیادی است که اجازه تأسیس و رشد شبکه‌های خصوصی را نمی‌دهد و همه چیز باید تحت سیطره‌اش قرار بگیرد. حتی اگر قرار به فعالیت بر بستر اینترنت هم باشد، باز باید این نهاد نیمچه چراغ سبزی نشان دهد. ناگفته پیداست که چنین نگاهی، روایت را یک‌سویه و رفته‌رفته مخاطب را دلسرد می‌کند. نگاه تکراری به وقایع با چهره‌های برمدار مانده، اجازه ذوق‌زدگی از مخاطب را می‌گیرد.

پیامد اصلی آن، ریزش مخاطب است. اتفاقی که چندسالی است رخ داده و به گواه آمار همین نهاد و البته اظهارات مسئولان رده‌بالایش، برنامه‌ها دیگر مخاطب چندانی ندارند. تمام مواردی که در بالا گفته شد، شامل برنامه‌های ورزشی می‌شوند. انحصار در این مورد تأثیرش را گذاشته و مخاطب مثل سابق استقبالی از آن ندارد. تازه برای فوتبال، خاصه از نوع پخش زنده‌اش، شرایط برای تلویزیون بهتر است و همچنان در زمره برنامه‌های پربیننده‌اش محسوب می‌شود.

ناگفته پیداست که این پربیننده‌بودن در مقایسه با سایر برنامه‌های کنونی است وگرنه کیست که نداند آمار در مقایسه با گذشته در همین بخش هم چنگی به دل نمی‌زند.

پس دومین مدل تلویزیون که در چنین روز مهمی برای فوتبال می‌توانست بهتر باشد، ولی نیست، ریزش مخاطبش به‌واسطه رانده‌شدن اکثر متخصصان و سپردن امور به دست آن‌هایی است که آمار نشان داد، صلاحیت چندانی برای تولید محتوای جذاب و البته مخاطب‌پسند ندارند.

غلبه نگاه پولی بر کیفیت هم دیگر مدل تلویزیون است که مخاطب فوتبالی را در چنین روزی آزار می‌دهد؛ پخش آگهی‌های بازرگانی تا یک ثانیه مانده به شروع بازی و زیرنویس‌های ناتمام در طول ۹۰ و چند دقیقه هم نشان می‌دهد که تلویزیون از پخش فوتبال، به دنبال بهره مالی است. افزایش درخور نرخ‌های آگهی در زمان پخش دیدار‌های مهم هم مهر تأییدی بر این ماجرا است. این موارد بخشی از تلاش برای انحصارطلبی تلویزیون در چنین رویداد‌هایی را توجیه می‌کند؛ هرچند تمامی اتفاقات را شامل نمی‌شود. حالا دیگر، سخن‌گفتن از این بحث که‌ای کاش این نهاد کمی با همین فوتبال که از ثانیه به ثانیه‌اش درآمدزایی می‌کند با روی خوش تا می‌کرد و دستی در جیب می‌کرد تا باشگاه‌های تا بن گرفتار بدهی را نجات دهد، امری آرمان‌گرایانه به نظر می‌رسد.

اصولا، اما در دنیایی بهتر، در چنین چهارشنبه‌هایی که مردم هم دل و دماغی برای پیگیری بازی‌های فوتبال داشته باشند، فضا برای رقابت آزاد باز است تا هر شبکه تلویزیونی که خدمت و کیفیت بهتری در پخش و تولید محتوا دارد، بتواند میهمان خانه‌های مخاطب شود. هرچند شاید مخاطب هم مجبور شود اندکی پول برای تماشای این زیبایی بپردازد، ولی آن‌وقت دیگر خیالش راحت است که نقد و نگاه یک‌طرفه‌ای به او خورانده نمی‌شود و قرار نیست با دیدن لحظه به لحظه برمدارماندگان، با آگهی‌های ریزودرشت، زیرنویس‌ها و تبلیغات عجیب و غریب که به میانه میدان هم کشیده شده و تولید محتوایی که فاقد جذابیت و کیفیت است، لذت تماشای یک بازی فوتبال از او سلب شود.